Mentionsy

Arleta Galant- “Zazwyczaj kończy się na zdumieniach i zachwytach” | odc. 20

Arleta Galant, profesorka związana z Uniwersytetem Szczecińskim.

Literaturoznawczyni zajmująca się teorią i historią literatury polskiej oraz jej krytyką i interpretacją. Jej zainteresowania badawcze obejmują w szczególności literaturę kobiet, feministyczną krytykę literacką oraz szeroko rozumianą problematykę gender w narracjach literackich, autobiograficznych i eseistycznych. W swoich analizach podejmuje także refleksję nad etycznym i empatycznym wymiarem lektury. Sama określa się mianem badaczki prowincjonalnej, ponieważ z niecentralnych perspektyw badawczych dostrzec można znacznie więcej. 

W 2015 roku na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu uzyskała habilitację w zakresie literaturoznawstwa, ze specjalnością historia i teoria literatury polskiej XX wieku. Podstawą była monografia Prowincje literatury. Polska proza kobiet po 1956 roku. Od 2004 roku prowadziła zajęcia w ramach Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim, jednak zdecydowała się powrócić do rodzinnego Szczecina, gdzie obecnie pracuje w Instytucie Literatury i Nowych Mediów Uniwersytetu Szczecińskiego.

Jej teksty publikowane są w licznych czasopismach naukowych, takich jak m.in. „Wielogłos”, „Czas Kultury”, “Ruch Literacki”, “Przestrzenie Teorii”, “Forum Poetyki”. Współpracowała także z pismami literackimi, m.in. “Arkusz”, „Twórczość”, „Kresy” i „Pogranicza”. Uczestniczy w wydarzeniach literackich, ostatnio m.in. jako panelistka festiwalu Literacki Sopot. 

W latach 2016-2020 koordynatorka studiów pisarskich na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego.

Wykonawczyni w dwóch zespołowych projektach badawczych:  Po(st)graniczne narracje miejskie. Literackie i archiwalne re-konstrukcje żydowskiego Szczecina,  Narodowe Centrum Nauki, Sonata 2, 2012-2016 (Uniwersytet Szczeciński) oraz Konstelacje krytyczne, Narodowy Program Rozwoju Humanistyki 2016-2021 (Uniwersytet Jagielloński).

Za osiągnięcia naukowe została nagrodzona Nagrodą Indywidualną II stopnia JM Rektora Uniwersytetu Szczecińskiego w roku: 2011, 2014, 2016 oraz 2019. Za szczególne osiągnięcia dydaktyczne Nagrodą JM Rektora Uniwersytetu Szczecińskiego w 2023 roku.

Autorka książek:

Prywatne, publiczne, autobiograficzne: o dziennikach i esejach Jana Lechonia, Zofii Nałkowskiej, Marii Kuncewiczowej i Jerzego Stempowskiego, Wydawnictwo DiG, 2010.Prowincje literatury. Polska proza kobiet po 1956 r., Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego 2013.Zwroty krytyczne. Szkice i studia nie tylko o literaturze, Wydawnictwo Universitas, 2018.

Współredaktorka i współautorka kilku tomów zbiorowych m. in.:

Pisarstwo kobiet pomiędzy dwoma dwudziestoleciami, współ. red. I Iwasiów, Wydawnictwo Univeristas, 2011.Kobieta, literatura, medycyna, współ. red. A. Zawiszewską, Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego 2016.Monady. Polsko-niemiecko-żydowskie po(st)graniczne narracje miejskie, współ red. E. Kasucki, P. Krupiński, P. Wolski, Wydawnictwo Austeria, 2015.

Autorka szkiców i artykułów naukowych m.in.:

Biograf, czyli kto. Spór o Kapuścińskiego non-fiction, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, 2019, s. 277-285.Nie tylko eseistyczne „ty”, 2018, „Autobiografia”, s.37-45.Nogi. Męskość i niepełnosprawność w „Szpitalu Czerwonego Krzyża” Michała Choromańskiego, 2020 „Przestrzenie Teorii”, s. 345–356.Na falach, lądach, marginesach. O metaforach i możliwościach  feministycznej historii literatury, 2017, “Forum Poetyki”, s. 22-30.Literatura z niepełnosprawnościami. Zarys możliwych lektur, 2019 „Czas Kultury”, s. 41-46.

Prywatnie prof. Galant żartuje, że miała zostać mistrzynią Polski w biegu na 100 metrów — dopóki nie okazało się, że inni biegają szybciej. Jest zapaloną rowerzystką; właśnie podczas jazdy odnajduje przestrzeń do medytacji i wewnętrznej regulacji. Od niedawna odkrywa także uroki pracy na działce.

Jej rowerowe podróże prowadziły m.in. przez Bornholm, Niemcy, Polskę i Rugię. Dawniej wybierała wakacje rowerowe w towarzystwie przyjaciół, obecnie jednak częściej decyduje się na samotne wyprawy.

O czym rozmawialiśmy z profesorką Arletą Galant?

O co chodzi w pracy literaturoznawcy?Czy istnieje lektura kobieca?Czego literatura uczy o mniejszościach?Jak czytać empatycznie?Czy obecnie literaturoznawstwo traci na ważności?Jak studenci odnoszą się do Gender Studies?Jak odbiera się nam czas?Czy publikacje naukowe muszą mieć czytelników?Jak być humanistką spełnioną?Po co uczyć się czytać i pisać?Dlaczego nie lubi się humanistów?Czy możemy zwolnić?Czy da się zdefiniować kobiecość?

LinkTree: ⁠https://linktr.ee/glosy_humanistyki⁠

Do usłyszenia! 🎙️

**********************************

Projekt dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach Programu „Społeczna Odpowiedzialność II”.

W gruncie rzeczy humanistyka, a na pewno literaturoznawstwo, bo też nie chcę mówić o wszystkich językach humanistycznych, wymaga czasu. Robi się wszystko, żeby nam ten czas odebrać. To znaczy odebrać nam sposób naszego funkcjonowania, bo jednak ta myśl humanistyczna musi być domyślana do końca. Ona nie może być zaprogramowana na wypełnienie jakiejś tabeli. Myślę, że jak sama humanistyka jest w świetnej kondycji i w ogóle sobie świetnie radzi w kryzysach, to jest w ogóle bardzo... samoodnawia...