Mentionsy

po co o sobie myślisz?

Ze swojej przeszłości pamiętam tylko wycinki, a najlepiej te żenujące - jak pisałem z dziewczyną online, a w szkole bałem się do niej zagadać i nie mówiłem jej nawet cześć. Budowałem swój obraz na negatywnych wspomnieniach. Zapomniałem o wspaniałych chwilach, które przeżyłem, wyparłem je z pamięci - zbudowałem obraz nieśmiałego, nieporadnego, nudnego i nieprzystosowanego społecznie chłopca. A nie zawsze tak było. Smutkiem karmisz się jak sukcesem, jedno i drugie dostarcza emocji. Koleżanka mówiła mi: lubię się kłócić z chłopakiem, wtedy czuje że żyje, emocje to miłość. Nie obchodziło jej, że są one negatywne i destrukcyjne. Nie znała innych, a chciała odczuwać cokolwiek. Też chciałem czuć, więc wspomniałem najgorsze chwile - czułem smutek, żal i niepokój. Karmiłem się destrukcją. O tym jak każdego dnia się zmieniasz i kreujesz swój obraz. Zapraszam

I to jest ciekawe, jak wybiórcza jest pamięć i jak wybiórczo można swój obraz zbudować swojej przeszłości, a obraz swojej przeszłości w ogromnym stopniu wpływa na to, jak siebie postrzegam tu i teraz. No bo jeżeli ja będę pamiętał tylko swoje nieudane próby, czegokolwiek w życiu, właśnie że chciałem zagadać do dziewczyny, a oczywiście nie zagadałem próbowania, to jest takie uczucie, przechodzisz w korytarzem, chcesz powiedzieć jej cześć, ale finalnie nie mówisz i gdzieś tam wzrok ucieka...