Mentionsy

211. Żeński fenotyp autyzmu czy efekt kamuflażu? Co wiemy o dziewczętach i kobietach ze spektrum autyzmu? - prof. Ewa Pisula

Autyzm, charakteryzujący się nietypowym funkcjonowaniem w zakresie społecznej komunikacji oraz występowaniem ograniczonych, powtarzanych wzorców zachowania i zainteresowań od początku opisywany był przede wszystkim u chłopców. Dysproporcja płci w populacji osób ze spektrum autyzmu wynosi ok. 4:1 na rzecz płci męskiej, a w przypadku osób w normie intelektualnej raportowana przewaga liczebna mężczyzn jest jeszcze większa. W XXI w. pojawiło się jednak wiele prac wskazujących, że autyzm może nie być tak rzadki u kobiet, jak wcześniej sądzono. Wciąż nie wiadomo dokładnie, z czego wynika jego znacznie rzadsze rozpoznawanie u osób płci żeńskiej, nie ulega natomiast wątpliwości, że może ono utrudniać kobietom w spektrum otrzymanie odpowiedniego wsparcia. Jeden z kierunków myślenia o przyczynach trudności w diagnozowaniu autyzmu u kobiet wskazuje na międzypłciowe różnice w ekspresji autyzmu, w tym większe zdolności kobiet w zakresie naśladowania i większą motywację do tego, żeby „być jak inni”. Nauka dostarcza informacji przybliżających nas do odpowiedzi na pytanie, czy w obrazie autyzmu u kobiet i mężczyzn są różnice, a także, czy kobiety częściej kamuflują swoje trudności i jakie koszty takiego wysiłku ponoszą.  

prof. Ewa Pisula Wydział Psychologii UW