Mentionsy

Czuję się spełniona. Maraton był przygodą życia. Małgorzata Sobańska. Odcinek #72

Małgorzata Sobańska - legenda polskiego maratonu, przez ponad 20 lat rekordzistka Polski na królewskim dystansie, a przy tym olimpijka z Atlanty i Aten. Utalentowana biegaczka długodystansowa, a po ludzku - ciepła, pogodna kobieta. 

To gość tego odcinka Czy tu się biega? w którym nie tylko opowiada o swojej biegowej karierze i kulisach największych sukcesów, ale także daje się poznać od bardziej osobistej strony.

Czego dowiesz się z tej rozmowy?

- Jak Małgorzata Sobańska ocenia występ polskich lekkoatletów na igrzyskach olimpijskich w Paryżu?

- Gdzie są rezerwy, a gdzie - pole do poprawy, jeśli chodzi o nabór i szkolenie dzieci i młodzieży?

- Jak wspomina swoje początki? Czy zawsze lubiła biegać? Jakie dyscypliny były jej bliskie w czasach młodzieżowych?

- Według jakich testów stwierdzono, że kilkunastoletnia Małgorzata nie nadaje się do sportu? I co z tym zrobiła? Czy mogła liczyć na wsparcie najbliższego otoczenia?

- Co bardziej pomogło Małgorzacie Sobańskiej w trakcie kariery młodziczki: upór i przekora czy zamawiane przez mamę intencje mszalne?

- Talent czy ciężka praca i rywalizacja? Co wygrywało na poszczególnych szczeblach kariery późniejszej rekordzistki kraju?

- Skąd czerpała wiedzę w przygotowaniach do swoich startów, zarówno w kontekście treningowym, jak i żywieniowym?

- Jak wyglądał debiut Małgorzaty Sobańskiej w maratonie?

- Co pamięta ze swojego kontraktu w Japonii? Czy to mentalność Azjatów stoi za ich sukcesami w maratonie?

- Jak wspomina starty w Londynie i w Nowym Jorku i co mają one wspólnego z piecem i wykańczaniem domu? 

- Kogo podpatrywała za czasów zawodniczych Małgorzata Sobańska? Od kogo czerpała wiedzę i doświadczenie?

- Co - z perspektywy czasu - uważa za swoją największą siłę w bieganiu?

Posłuchajcie koniecznie!

Na rozmowę zaprasza Kobieta Biega. Ewa Paciorek

Tak, ja jestem zadowolona z tego, co osiągnęłam. Sport nigdy nie był u mnie, był bardzo ważny, tak. Cała rodzina wokół mnie się ustawiała, tak, żebym ja mogła trenować. Ale ważna też była dla mnie rodzina, była ta odskoczenia. To też może jest dobre takie psychicznie, bo jak nie wychodzić, to można gdzieś indziej tam trochę się udzielać. Ja też i różne szkoły kończyłam tam. Ja nawet, o właśnie, wracając z Japonii, tam byłam, w sumie, wytrzymałam pół roku i tak psychicznie siadłam troch...