Mentionsy

95. Jak nie bać się mówić? – Aneta Wróbel, trener językowy

W odcinku podcastu rozmawiamy nie tylko o tym jak pokonać strach przed mówieniem w języku obcym, ale co najważniejsze, o cieniach i blaskach emigracji. Aneta Wróbel jest trenerem językowym i od dziewięciu lat uczy ludzi, jak pokonać strach i zacząć myśleć, i mówić po angielsku oraz hiszpańsku. Ze studentami pracuje na ich mocnych stronach i stawia na wychodzeniu ze „skorupy” językowej. Przydatne, inspirujące linki: Link do strony Anety: https://bit.ly/3jqtDJ8 O perfekcjonizmie w nauce języka: https://bit.ly/2YTOnQ5 Ted talk, który poleca Aneta Wróbel: https://bit.ly/36PdpEc FB Anety: https://bit.ly/36RVmgP Wspominam rozmowę z Jankiem Modrzyńskim i jego wyjazd na studia do Walii: https://bit.ly/36PdqIg Przypominam ci o polubieniu lub polecaniu mego podcastu. Ciekawe myśli z rozmowy: Byłam kiedyś w Hiszpanii i postanowiłam do niej wrócić. Serce nie sługa, więc tam zostałam do dzisiaj. Wyspy Kanaryjskie są pełne nomadów technologicznych. Od nich dostałam podpowiedź, by zacząć uczyć języka online. W ciągu miesiąca byłam w stanie zarobić na swoje utrzymanie. Jestem „rozkminiaczem”. Znajomi mówią, że ciężko mi będzie znaleźć partnera o podobnym charakterze. Na emigracji odkryłam, że trzeba zaakceptować, że coś się kończy, a coś się zaczyna. Że, gdy chce się wejść w nowy etap swojego życia, trzeba pożegnać poprzedni i trzeba przeżyć żałobę. Jeśli chodzi o nostalgię, wszystko zależy od tego dlaczego wyemigrowaliśmy. Jeżeli przed czymś uciekamy, to radość i euforia zakrywa wszelkie uczucia. Natomiast, jeśli jesteśmy osobami ciekawymi świata i wyjechaliśmy, bo chcieliśmy poznać coś nowego, to będziemy tęsknili za pięknymi rzeczami, które pozostawiliśmy. Czy każdego dotyka nostalgia? Nie. Ale czy człowiek nie ma takich uczuć w sobie? Nie jestem tego taka pewna. Najbardziej na Wyspach Kanaryjskich brakuje mi bliskości rodziny i przyjaciół. Swoją duszę mam w dwóch miejscach. Czy jestem w Polsce, czy na Kanarach, to czuję wyrwę w sercu. Ale to jest piękne uczucie. Uczucie tęsknoty za czymś pięknym i trzeba się nauczyć z tym żyć. W zmianach jestem osobą, która wskakuje na bombę, a potem „rozkminiam”. W pewnym momencie stwierdziłam, że powinnam pracować na swoich mocnych stronach. Jestem miłośniczką języków. Istnieje mit „talentu językowego”, tak jak każdy może nauczyć się śpiewać, tak każdy może się nauczyć nowego języka. Jeśli polegasz tylko na swoim talencie, to sorry nic z tego nie będzie. Uczę języka metodą komunikatywną. Chodzi o to, by przekazać swoją myśl, a nie słowa. Ta osoba po drugiej stronie też chce nas zrozumieć. Rosyjski po lampce koniaku jest lepszy, bo puszczają nam hamulce. Zdziwicie się jak bardzo ludzie chcą wam pomóc, jeśli tylko dacie im taką możliwość. Nie poddawajmy się w naszym próbowaniu. By zacząć uczyć się języka trzeba przepracować swoje przekonania. Trzeba sobie zadać pytanie, dlaczego mi nie wychodziło do tej pory? Ważna jest odpowiedź na pytanie po co chcesz się uczyć, po drugie jak spędzasz czas i jakie masz cechy charakteru, wtedy dopiero dobierasz odpowiednie techniki nauki. Czy zawsze pamiętam słówka? Nie! Czy zawsze wybrnę? Tak!