Mentionsy

Rozgrywka #145 - Nikt nie odchodzi w trakcie nagrania

Stał przed lustrem w samych pończochach i trząsł się z podniecenia. Poprawił perukę na głowie i umalował usta krwistą czerwienią, ulubionym kolorem jego żony. Wargi drżały mu, kiedy po cichu wypowiadał słowa: "Gdybym tylko, gdybym tylko mógł..." - zatrzymał na chwilę, kiedy do przebieralni wpadł Adek. W czarnym smokingu, z nienagannie przystrzyżona brodą, wyglądał świetnie. Mieć takiego chłopa jak Adek to marzenie - pomyślał Cooldan. "Stary, już czas. I na litość boską, załóż coś na siebie, przecież nie wystąpisz w samych pończochach" - Adek wyszedł, a Cooldan spojrzał jeszcze raz w lustro. Chętnie wystąpiłby tylko w pończochach, bo wiedział, że na sali będą dzieci. Wcisnął się więc w swoją aksamitną balową suknię, szytą na miarę u jednego z najlepszych paryskich krawców. "Gdybym tylko mógł cofnąć czas"- zanucił pod nosem. Był gotowy!

Dobra, jedziemy. Coś powiem. Coś powiem. UWAGA! Rzucamy mięset! No, zaczynajmy szybko, bo trzeba szybko stąd. No, robię szarę, bo po raz, proszę. Ach, szarę, nie... Tobie robili robotem, co? Hahaha, robili go robotem! Trzy? Czekaj, czekaj, czekaj! I don't know why I don't know why I don't know why I don't know why I don't know why I don't know why I'm in my life. I don't know why I don't know why I don't know why I don't know why I'm in my life. I don't know why I don't know why...