Mentionsy

212. Ułaskawienie Huntera Bidena

Niecałe dwa miesiące przed odejściem ze stanowiska Joe Biden ogłosił, że ułaskawia swojego syna, Huntera Bidena „za naruszenia prawa które popełnił lub które mógł popełnić w okresie 1 stycznia 2014 do 1 grudnia 2024”. Wcześniej wielokrotnie zapewniał, że tego nie zrobi, ba, że nawet tego nie rozważa.

Zastanawiamy się nie nad tym, dlaczego Biden to zrobił – bo to oczywiste – ale co to ułaskawienie oznacza: dla wiary Amerykanów w ich system sprawiedliwości; dla Partii Demokratycznej i dla Donalda Trumpa, który od dawna twierdził, że wymiar sprawiedliwości jest upolityczniony. Czy Biden swoją decyzją – i jej uzasadnieniem – nie przyznał Trumpowi racji?

Jak Demokraci mają teraz zapewniać, że chcą „chronić demokrację”, „niezależności wymiaru sprawiedliwości” itd., kiedy ich prezydent łamie dane słowo i wykorzystuje swoje prerogatywy w tak nieetyczny sposób? Jak reagować na nieetyczne i oburzające działania Trumpa, kiedy druga strona zawsze będzie mogła zagrać kartą „Hunter Biden”?

Mówimy też o samej procedurze ułaskawień, która zawsze budziła kontrowersje: czy to wtedy, gdy obejmowała Konfederatów, czy zamożnych darczyńców, kumpli, współpracowników, krewnych i znajomych, a wreszcie byłego prezydenta Richarda Nixona, który dostał od Geralda Forda bezprecedensowy podarunek.

Dzień dobry Państwu, ja się nazywam Łukasz Pawłowski, a ja się nazywam Piotr Tarczyński i zapraszamy na kolejny odcinek podcastu amerykańskiego. Ale zanim zaczniemy, dwa krótkie ogłoszenia. Pierwsze ogłoszenie jest takie, że testujemy trochę nowy układ dźwiękowy, więc jeżeli Państwo dostrzegą czy usłyszą różnicę, to poprosimy o komentarz, czy to będzie komentarz korzystny, czy niekorzystny, no to już zobaczymy. Ponieważ nagrywamy już teraz odcinki z jednego pomieszczenia, wróciłem do Polsk...