Mentionsy

Gdy za zmarłymi śpiewano

Każdy wiedział, że wszyscy mają się zgromadzić w domu zmarłego, żeby się modlić – i żeby śpiewać pieśni żałobne. Były one modlitwą za duszę zmarłego, ale były też dla żywych. Mniej usłyszymy w nich o szczęśliwym spotkaniu w niebie – zanurzone są one w ciele, materii, naturze. W tradycyjnym sposobie żegnania zmarłego przejście żałoby jest ułatwione. O żałobnych śpiewach na tradycyjnej polskiej wsi i w dzisiejszych polskich miastach, opowiadają współtwórczynie projektu „Pieśni do śmierci” Julia Biczysko i Anna Jurkiewicz. W tym odcinku posłuchamy też pieśni żałobnych, zarówno w wykonaniu ludowych śpiewaczek i śpiewaków, jak i współczesnym.

Czas, czas już niosą trumny, Wstań, wstań, odbierz fortunę, Gdyż to tylko zapłata za twe trudy u świata. O człowiecze, snem zmurzony, Które teraz pójdzie w stronę, Skończy się służbę. Każdy wiedział, że w dniu, kiedy ktoś zmarł, że po prostu wszyscy gromadzą się w domu tej osoby, z jej rodziną, po to, żeby się modlić i żeby śpiewać. Pieśni z jednej strony były modlitwą, modlitwą za duszę zmarłego, ale z drugiej strony były też dla żywych. Mniej usłyszymy tam o naszym szczęśliwym ...