Mentionsy

#2: Dlaczego Somebody That I Used To Know Gotye i Kimbry musiało odnieść sukces i w czym Baby Shark jest lepszy od art-popu

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Somebody That I Used To Know Gotye feat. Kimbra (album Making Mirrors, wyd. 2011).

Kuba opowiada o…

tym, że „would” nie służy tylko do gdybania tym, że czasami stać nas na więcej niż zwykłe „sometimes” tym, że ból niejedno ma imię tym, że native speakerzy dobrze wiedzą, iż zdania nie zaczyna się od „ale”. Ba! Oni potrafią je nim skończyć! tym, że korpo-mowa w ogóle nie „robi sensu”.

Jacek opowiada o…

popie, który niejedno ma imię korzeniach muzyki popowej, które sięgają głębiej i dalej, niż mogłoby się nam wydawać kadencji andaluzyjskiej - czym jest, do czego służy i gdzie jej szukać (podpowiedź: wszędzie!) wyświetleniach i odsłuchaniach, oraz czy na streamingach da się zarobić (podpowiedź: nie.)

Przy okazji:

Kuba udowadnia swój językoznawczy rodowód myląc narzędnik z celownikiem Jacek śpiewa (!!!) Kuba opowiada o weselnej Wieży Babel jako ostatecznym argumencie, że zasada „fake it till you make it” działa. Jacek składa pewne deklaracje, których realizacji nie będzie można zweryfikować.

Dodatkowo gościnnie w odcinku pojawiają się:

Luiz Bonfa i jego kompozycja Seville (album Luiz Bonda Plays Great Songs, wyd. 1967) Peter Gabriel i jego utwór Don’t Give Up nagrany razem z Kate Bush (album So, wyd. 1986) Baby Shark, Despacito i Disco Polo Gluty Pizza Pies Kuby